Większość starożytnych cudów świata obecnie przestała istnieć gdyż została zniszczona w wyniku katastrof naturalnych lub podczas upadków wielkich mocarstw. Jednak pozostaną one na zawsze w wszelkich odmianach kultury w tym grach planszowych. 7 Cudów Świata to bardzo dynamiczna i prosta gra familijna dla 3-7 osób, w której będziemy walczyć o punkty po przez rozwijanie naszej cywilizacji i budowaniu cudu architektury. Zadanie wcale nie jest takie proste, gdyż nasi sąsiedzi mogą nam utrudnić życie, gdyż tutaj gracze nie mają stałej ręki, a przekazują sobie karty co turę wykorzystując jedną z nich. Unboxing zaprezentował wam zawartość tego kolorowego i bardzo pojemnego pudełka, czas więc pokazać jak to wszystko działa.
Na chwałę starożytnych Bogów
Przygotowanie gry jak i sama rozgrywka trwają w sumie nie więcej jak pół godziny. Jeśli bardzo dobrze znamy karty to nieraz jesteśmy wstanie ukończyć grę w 20 minut. Najwięcej czasu zajmuje przygotowanie talii poszczególnych er, gdyż trzeba z nich odrzucić karty nadwyżkowe. Na dole każdej z nich znajduje się cyferka od 3+ do 7+, oznaczająca przy ilu graczach ta karta występuje (np. 5+ oznacza że karty używa się od 5 osób w górę). Do III Ery dodajemy określoną ilość kart gildii (fioletowych) w liczbie suma graczy +2. Na koniec każdy dostaje 3 sztuki złota i losuje bądź wybiera (zależy co ustalą wspólnie grający) jeden cud świata, którego planszę ustawia przed sobą.
Gra składa się z trzech tur (każda to jedna era), a te z szeregu tur, w których gracze będą mogli zagrywać karty, odrzucać je lub budować cud świata. Celem gry jest uzbieranie na koniec jak największej liczby punktów z kombinacji zbrojeń, architektury, wyzwalaków i złota. Z początkiem każdej tury gracze wybierają jedną kartę z swej ręki i kładą ją zakrytą przed sobą. Teraz w fazie akcji z wybraną kartą moga zrobić jedną z następujących czynności:
* Odrzucić kartę aby dostać 3 sztuki złota. Pobieramy pieniądze z banku zasobów, a kartę bez pokazywania naszym oponentom odkładamy na stos zużytych danej ery.
* Wybudować etap naszego cudu świata, jeśli posiadamy odpowiednie zasoby. Wtedy nadal zakrytą kartę wtykamy poc planszę cudu na poziomie który wybudowaliśmy.
* Wybudować obiekt na karcie. Tu mamy kilka możliwości w zależności od kosztu i rodzaju (koloru) karty.
- Budowa za darmo, występuje jeśli w górnym lewym rogu nie mamy pokazanego kosztu. Taki budynek kładziemy po prostu na stole.
- Budowa z łańcucha, jest podobna, ale wymaga przy wystawianiu konkretnej karty z poprzedniej ery, co jest opisane przy koście wystawienia. Wtedy wystawiamy kartę tak jakby była za darmo przypisując ją do uprzedniej z łańcucha.
- Zwykła budowa wymaga aby gracz miał na swoich kartach zasobów (brązowe i szare) dostęp do odpowiedniej liczby źródeł danych surowców. Jeśli mu czegoś brakuje może dokupić braki od swych sąsiadów, w wysokości 2 sztuk złota za surowiec. Sąsiedzi muszą sprzedać dostęp do surowców.
Na koniec każdej ery podlicza się siłę militarną gracza względem jego sąsiadów z obu stron. Kto ma większą dostaje żeton zwycięstwa, przegrany żeton ujemnych punktów, a w przypadku remisu nikt nic nie otrzymuje. Po trzeciej erze podliczamy wszystkie punkty w specjalnej tabelce i wygrywa ta osoba, która ma sumarycznie najwięcej punktów.
Nuda na 2 osoby
W instrukcji mamy opis wariantu dla 2 osób, gdzie gracze rywalizują na standardowych zasadach, ale wspólnie rozgrywają jednocześnie Wolne Miasto, które daje bonusy obu graczom. Gracz mający w swojej erze kartę Wolnego miasta dobiera w swojej turze kartę z talii Wolnego miasta i wykłada dwie karty (dla sienie i miasta) i je rozgrywa. Na zakończenie tury oddaję kartę Wolnego miasta przeciwnikowi i teraz on rozgrywa turę w powyższy sposób. Teoretycznie wygląda to fajnie, ale w praktyce szybko się nudzi, gdyż gracze rywalizując miedzy sobą, wspomagają się wzajemnie przez wspólne kontrolowanie Wolnego miasta.
Błyskawiczna budowa
7 Cudów świata spisuje się najlepiej w większym gronie graczy gdyż wtedy nie tylko patrzymy na naszych sąsiadów z którymi na bieżąco rywalizujemy, ale także na innych graczy, z którymi tylko się ścigamy na punkty. Poza tym im nas więcej tym więcej kart gildii jest dostępnych w grze a to oznacza większą ilość finalnych kombinacji bonusowych i możliwości zdobycia decydujących punktów.
Co się podobało:
Poza ogólnym wykonaniem, mechanika, która okazała się bardzo prosta do przyswojenia, mimo sporej liczby ikon do opanowania. Tutaj bardzo użyteczna okazała się karta pomocy podręcznej, opisująca wszystko w sposób zwięzły i łopatologiczny. Cieszyła też kolorowa, a jednocześnie nie porażająca oczy, szata graficzna oraz czytelność kart (koszty wystawienia/łańcuch/funkcja). Niemal zerowy downtime i szybki czas pojedynczej partii przyczyniły się do znacznego wzrostu grywalności, co również oceniono bardzo wysoko.
Co przyjęto neutralnie:
Rozgrywkę dwuosobową, która szybko się nudziła. Nie spotkała się z większa aprobatą i uznano ją bardziej za miły akcent, ale nie spełniający w pełni swego zadania.
Co wkurzało:
Duży rozmiar kart, przez co trudno było znaleźć pasujące koszulki. Mocno irytował też efekt kuli śnieżnej w przypadku osoby znającej karty względem mniej zaawansowanych graczy.
Cuda na medal
Gra jest świetna i zasłużyła na podium, choć niestety rekordu świata nie pobiła. Średnio sprawdza się w minimalnym składzie osobowym, zaś rozgrywka dwuosobowa szybko staje się monotonna. Z drugiej strony gra jest prosta w nauce, szybka i bardzo solidnie wydana, a do tego posiada piękne grafiki. Idealnie nadaje się na prezent dla kogokolwiek, nie ważne fana czy nowicjusza gier planszowych. Jeśli dysponujemy choć 4 graczami to zapewne przysiądziemy nad 7 Cudami świata dłuższy czas.
Plusy:
+ niski próg wejścia
+ szybka rozgrywka
+ solidne komponenty i bardzo ładna szata graficzna
+ bardzo dobrze zaprojektowana wypraska
+ użyteczne karty pomocy
+ wyważona cena
+ ogrom kombinacji na kartach
+ wariant dwuososobwy...
Minusy:
- ..., który jednak na dłuższą metę się nie sprawdza
- bardzo duże karty, przez co trudno znaleźć na nie koszulki
- efekt kuli śnieżnej względem graczy nie znających na pamięć kart
Ocena - 9/10
Na chwałę starożytnych Bogów
Przygotowanie gry jak i sama rozgrywka trwają w sumie nie więcej jak pół godziny. Jeśli bardzo dobrze znamy karty to nieraz jesteśmy wstanie ukończyć grę w 20 minut. Najwięcej czasu zajmuje przygotowanie talii poszczególnych er, gdyż trzeba z nich odrzucić karty nadwyżkowe. Na dole każdej z nich znajduje się cyferka od 3+ do 7+, oznaczająca przy ilu graczach ta karta występuje (np. 5+ oznacza że karty używa się od 5 osób w górę). Do III Ery dodajemy określoną ilość kart gildii (fioletowych) w liczbie suma graczy +2. Na koniec każdy dostaje 3 sztuki złota i losuje bądź wybiera (zależy co ustalą wspólnie grający) jeden cud świata, którego planszę ustawia przed sobą.
Gra składa się z trzech tur (każda to jedna era), a te z szeregu tur, w których gracze będą mogli zagrywać karty, odrzucać je lub budować cud świata. Celem gry jest uzbieranie na koniec jak największej liczby punktów z kombinacji zbrojeń, architektury, wyzwalaków i złota. Z początkiem każdej tury gracze wybierają jedną kartę z swej ręki i kładą ją zakrytą przed sobą. Teraz w fazie akcji z wybraną kartą moga zrobić jedną z następujących czynności:
* Odrzucić kartę aby dostać 3 sztuki złota. Pobieramy pieniądze z banku zasobów, a kartę bez pokazywania naszym oponentom odkładamy na stos zużytych danej ery.
* Wybudować etap naszego cudu świata, jeśli posiadamy odpowiednie zasoby. Wtedy nadal zakrytą kartę wtykamy poc planszę cudu na poziomie który wybudowaliśmy.
* Wybudować obiekt na karcie. Tu mamy kilka możliwości w zależności od kosztu i rodzaju (koloru) karty.
- Budowa za darmo, występuje jeśli w górnym lewym rogu nie mamy pokazanego kosztu. Taki budynek kładziemy po prostu na stole.
- Budowa z łańcucha, jest podobna, ale wymaga przy wystawianiu konkretnej karty z poprzedniej ery, co jest opisane przy koście wystawienia. Wtedy wystawiamy kartę tak jakby była za darmo przypisując ją do uprzedniej z łańcucha.
- Zwykła budowa wymaga aby gracz miał na swoich kartach zasobów (brązowe i szare) dostęp do odpowiedniej liczby źródeł danych surowców. Jeśli mu czegoś brakuje może dokupić braki od swych sąsiadów, w wysokości 2 sztuk złota za surowiec. Sąsiedzi muszą sprzedać dostęp do surowców.
Na koniec każdej ery podlicza się siłę militarną gracza względem jego sąsiadów z obu stron. Kto ma większą dostaje żeton zwycięstwa, przegrany żeton ujemnych punktów, a w przypadku remisu nikt nic nie otrzymuje. Po trzeciej erze podliczamy wszystkie punkty w specjalnej tabelce i wygrywa ta osoba, która ma sumarycznie najwięcej punktów.
Nuda na 2 osoby
W instrukcji mamy opis wariantu dla 2 osób, gdzie gracze rywalizują na standardowych zasadach, ale wspólnie rozgrywają jednocześnie Wolne Miasto, które daje bonusy obu graczom. Gracz mający w swojej erze kartę Wolnego miasta dobiera w swojej turze kartę z talii Wolnego miasta i wykłada dwie karty (dla sienie i miasta) i je rozgrywa. Na zakończenie tury oddaję kartę Wolnego miasta przeciwnikowi i teraz on rozgrywa turę w powyższy sposób. Teoretycznie wygląda to fajnie, ale w praktyce szybko się nudzi, gdyż gracze rywalizując miedzy sobą, wspomagają się wzajemnie przez wspólne kontrolowanie Wolnego miasta.
Błyskawiczna budowa
7 Cudów świata spisuje się najlepiej w większym gronie graczy gdyż wtedy nie tylko patrzymy na naszych sąsiadów z którymi na bieżąco rywalizujemy, ale także na innych graczy, z którymi tylko się ścigamy na punkty. Poza tym im nas więcej tym więcej kart gildii jest dostępnych w grze a to oznacza większą ilość finalnych kombinacji bonusowych i możliwości zdobycia decydujących punktów.
Co się podobało:
Poza ogólnym wykonaniem, mechanika, która okazała się bardzo prosta do przyswojenia, mimo sporej liczby ikon do opanowania. Tutaj bardzo użyteczna okazała się karta pomocy podręcznej, opisująca wszystko w sposób zwięzły i łopatologiczny. Cieszyła też kolorowa, a jednocześnie nie porażająca oczy, szata graficzna oraz czytelność kart (koszty wystawienia/łańcuch/funkcja). Niemal zerowy downtime i szybki czas pojedynczej partii przyczyniły się do znacznego wzrostu grywalności, co również oceniono bardzo wysoko.
Co przyjęto neutralnie:
Rozgrywkę dwuosobową, która szybko się nudziła. Nie spotkała się z większa aprobatą i uznano ją bardziej za miły akcent, ale nie spełniający w pełni swego zadania.
Co wkurzało:
Duży rozmiar kart, przez co trudno było znaleźć pasujące koszulki. Mocno irytował też efekt kuli śnieżnej w przypadku osoby znającej karty względem mniej zaawansowanych graczy.
Cuda na medal
Gra jest świetna i zasłużyła na podium, choć niestety rekordu świata nie pobiła. Średnio sprawdza się w minimalnym składzie osobowym, zaś rozgrywka dwuosobowa szybko staje się monotonna. Z drugiej strony gra jest prosta w nauce, szybka i bardzo solidnie wydana, a do tego posiada piękne grafiki. Idealnie nadaje się na prezent dla kogokolwiek, nie ważne fana czy nowicjusza gier planszowych. Jeśli dysponujemy choć 4 graczami to zapewne przysiądziemy nad 7 Cudami świata dłuższy czas.
Plusy:
+ niski próg wejścia
+ szybka rozgrywka
+ solidne komponenty i bardzo ładna szata graficzna
+ bardzo dobrze zaprojektowana wypraska
+ użyteczne karty pomocy
+ wyważona cena
+ ogrom kombinacji na kartach
+ wariant dwuososobwy...
Minusy:
- ..., który jednak na dłuższą metę się nie sprawdza
- bardzo duże karty, przez co trudno znaleźć na nie koszulki
- efekt kuli śnieżnej względem graczy nie znających na pamięć kart
Ocena - 9/10
Wydawca: Rebel
Liczba graczy: 2-7
Wiek: 10+
Czas gry: 30 minut
Cena wydawcy: 150 zł
Typ: Taktyczna
Dziękuję wydawnictwu Rebel za przekazanie gry do recenzji.
Liczba graczy: 2-7
Wiek: 10+
Czas gry: 30 minut
Cena wydawcy: 150 zł
Typ: Taktyczna
Dziękuję wydawnictwu Rebel za przekazanie gry do recenzji.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz