Od momentu pojawienia się pierwszych informacji o powstaniu tego filmu, w całej Polsce zawrzało. Wszystkie ugrupowania polityczne, społeczne i artystyczne zaczęły obrzucać się błotem nim ujawniono pierwszy zwiastun. Powiem uczciwie, że ten nie zachwycał od strony technicznej jednak gdy spojrzało się na niego odcinając kompletnie od podłoża politycznego, dawał nadzieję na naprawdę ciekawe kino detektywistyczne. Nie oszukujmy się - katastrofa lotnicza jaka miała miejsce pod Smoleńskiem 10 kwietnia 2010 roku jest najtragiczniejszym wydarzeniem w dziejach współczesnej Polski. Zginęło wielu ważnych dygnitarzy z wszystkich obozów politycznych, zaś śledztwo zostało niemal kompletnie pogrzebane. Sam fakt, że wrak nadal spoczywa w rękach Rosjan, daje pole do popisu na tle filmowym czy literackim w napisaniu rasowego thrillera. I właśnie tym mógł być Smoleńsk. Tak, to mógł być polski Spotlight, gdzie dziennikarze starają się odpowiedzieć na serię zagadkowych pytań i poznać skrywane skrzętnie tajemnice, niewygodne dla wielu ludzi. Mógł być. Owszem, mógł... ale niestety tak się nie stało, gdyż Smoleńsk to tragiczny film. Nie jako dzieło propagandowe tylko czysto kinematograficzne. I właśnie tym aspektem zajmę się w recenzji, bo dotyczy ona filmu nie zaś polityki.
