Lubię sobie poczytać raz na jakiś czas komiks z Jonah Hexem. Nasz zabijaka, jest ciekawym typem, postaci tragicznej, która nie usprawiedliwia swoich czynów błahymi pobudkami. Gość zabija dla forsy, o czym mówi wprost, ale nie bierze każdej roboty i stara się działać w granicach prawa. Widać to szczególnie mocno w obecnym albumie. Z drugiej strony nigdy nie traktowałem tego westernu od DC Comics, jakoś poważnie. Ot ciekawa strzelanina, dość schematyczna, mająca swoje lepsze i gorsze momenty. Dotąd mnie prześladuje odcinek, w którym Hex mierzył się z tworami Tesli oraz Edisona. W moich oczach - porażka - choć rozdział miał kilka ciekawych momentów. Tym razem jest dużo lepiej, niemniej tytułowe "Garbate szczęście", będące ostatnią przygodą w tym zeszycie, jakoś mnie nie powaliło.
W sumie piąty tom od Egmontu zawiera sześć rozdziałów, stanowiących odrębne przygody. Jeśli miałbym z nich wszystkich wybrać najciekawszą dla siebie to zdecydowanie padłoby na "Zgładzić miasto". czemu? Bo jest tak okrutnie realistyczne. Pokazuje nam co jesteśmy zrobić dla zemsty, która nawet jeśli jest uzasadniona, popycha nas do monstrualnych czynów. Stajemy się wtedy dokładnie tym, kim byli nasi oprawcy, a co gorsza potrafi dać to nam radość. Odcinek zaczyna się wyjątkowo brutalnie i tak samo kończy, ale daje czytelnikowi do myślenia. Zwraca też uwagę na jeszcze jeden aspekt, a którym Hex mówi wprost. Gdyby zabijanie było takie proste, a aparat prawa działał bez zarzutu, to ludzie tacy jak szeryf nie potrzebowaliby ludzi takich jak Hex. Niestety życie nie daje nam prostych wyborów i osobnicy pokroju Hexa, zawsze będą potrzebni.
Dodatkowo są tu dwie inne ciekawe historyjki. Pierwsza już na samym starcie i nosi tytuł "Nazywam się nikt". Niby nic wyszukanego, ale czyta się ją wyjątkowo przyjemnie. Do tego jest świetnie, przynajmniej w moich oczach, narysowana. Finał, zajmujący całą stronę, również potrafi zapaść w pamięci i brzmi bardzo wymownie. Zresztą dzięki tej opowieści czytelnik, który dotąd nie zaznajomił się szczególnie jakoś z tą postacią, może poznać część jej przeszłości. Drugą opowieść zatytułowano "Cztery małe świnki, krwawy western". Jest to swoista parodia znanej baśni dla dzieci, w stylu gore. Właśnie dzięki temu oraz udanemu scenariuszowi, potrafi przykuć uwagę czytelnika i zapaść w pamięci. Nic więcej na ten temat nie napiszę, bo naprawdę warto samemu odkryć znaczenie tego tytułu.
Warto na koniec jeszcze wspomnieć o "Star Man". Niby kolejna historyjka o zemście, ale ciekawie napisana, z interesującym obrazem antagonisty i osoby wymierzającej sprawiedliwość. Tymczasem tytułowe "Garbate szczęście" oraz ie wspomniany wcześniej "Powrót do Czarciej łapy", jakoś nie wzbudziły mojego zainteresowanie. Ot przygodny jakich Hex miał już sporo i niczym szczególnym się nie wyróżniały. Mimo wszystko album jako całość określam mianem "Dobry", zatem warto na niego wydać te kilkadziesiąt złotych, szczególnie jeśli lubi się tytułowego bohatera.
W sumie piąty tom od Egmontu zawiera sześć rozdziałów, stanowiących odrębne przygody. Jeśli miałbym z nich wszystkich wybrać najciekawszą dla siebie to zdecydowanie padłoby na "Zgładzić miasto". czemu? Bo jest tak okrutnie realistyczne. Pokazuje nam co jesteśmy zrobić dla zemsty, która nawet jeśli jest uzasadniona, popycha nas do monstrualnych czynów. Stajemy się wtedy dokładnie tym, kim byli nasi oprawcy, a co gorsza potrafi dać to nam radość. Odcinek zaczyna się wyjątkowo brutalnie i tak samo kończy, ale daje czytelnikowi do myślenia. Zwraca też uwagę na jeszcze jeden aspekt, a którym Hex mówi wprost. Gdyby zabijanie było takie proste, a aparat prawa działał bez zarzutu, to ludzie tacy jak szeryf nie potrzebowaliby ludzi takich jak Hex. Niestety życie nie daje nam prostych wyborów i osobnicy pokroju Hexa, zawsze będą potrzebni.
Dodatkowo są tu dwie inne ciekawe historyjki. Pierwsza już na samym starcie i nosi tytuł "Nazywam się nikt". Niby nic wyszukanego, ale czyta się ją wyjątkowo przyjemnie. Do tego jest świetnie, przynajmniej w moich oczach, narysowana. Finał, zajmujący całą stronę, również potrafi zapaść w pamięci i brzmi bardzo wymownie. Zresztą dzięki tej opowieści czytelnik, który dotąd nie zaznajomił się szczególnie jakoś z tą postacią, może poznać część jej przeszłości. Drugą opowieść zatytułowano "Cztery małe świnki, krwawy western". Jest to swoista parodia znanej baśni dla dzieci, w stylu gore. Właśnie dzięki temu oraz udanemu scenariuszowi, potrafi przykuć uwagę czytelnika i zapaść w pamięci. Nic więcej na ten temat nie napiszę, bo naprawdę warto samemu odkryć znaczenie tego tytułu.
Warto na koniec jeszcze wspomnieć o "Star Man". Niby kolejna historyjka o zemście, ale ciekawie napisana, z interesującym obrazem antagonisty i osoby wymierzającej sprawiedliwość. Tymczasem tytułowe "Garbate szczęście" oraz ie wspomniany wcześniej "Powrót do Czarciej łapy", jakoś nie wzbudziły mojego zainteresowanie. Ot przygodny jakich Hex miał już sporo i niczym szczególnym się nie wyróżniały. Mimo wszystko album jako całość określam mianem "Dobry", zatem warto na niego wydać te kilkadziesiąt złotych, szczególnie jeśli lubi się tytułowego bohatera.
