Czas zaprezentować kolejna grę towarzyską, która tym razem nie do końca wypaliła. Wedle hasła reklamowego "Duplik jest grą o rysowaniu dla tych co nie potrafią rysować" i to się zgadza, tylko że niestety działa tak sobie. Nie zrozumcie mnie źle - ta gra działa, tylko zwyczajnie szybko się wypala i potrafi trafić do serc dość wąskiej grupy ludzi. Po pierwszym "Łał" szybko przychodzi zniechęcenie, czasem nawet frustracja i Duplik ląduje na półce gdzie wszyscy o nim zapominają. Co jest tego głównym powodem? Cóż, klika czynników, ale osobiście obstawiałbym wyścig z czasem.
W czystej teorii zasady prezentują się wyśmienicie, aby nie powiedzieć doskonale.Otóż każdy z graczy dostaje karteczkę na której będzie tworzyć rysunek oraz zliczać punkty. Na odwrocie mamy natomiast tabele z szczegółową punktacją. Zabawa polega na tym, że jedna osoba losuje obrazek, następnie za pomocą kości losowana jest dla niego zasada specjalna, zmieniająca w jakiś sposób koncepcję obrazka i teraz taki gracz musi w 90 sekund opisać ów rysunek tak aby inni dali radę go narysować. nie trzeba być tutaj absolwentem ASP, można bazgrolić, ważne aby szczegóły znajdujące się na pierwotnym rysunku znalazły się na naszym. Możecie mi wierzyć na słowo - przy większości rysunkach półtorej minuty to grubo za mało. Poziom szczegółów na znacznej części kart jest tak ogromny, że potrafi to przytłoczyć osobę która zajmuje się jego opisywaniem, a co dopiero rysownika. Szczególnie jeśli nie posiada cienia talentu do rysunku.
W tym momencie zaczynają się prawdziwe problemy, bowiem autor gry chyba z góry założył jakoby ludzie sięgający po tytuły towarzyskie zawsze się uwielbiali i nie byli względem siebie złośliwi. Otóż po upłynięciu wyznaczonego czasu gracze wymieniają się rysunkami i oceniają prace innych wedle kryteriów podanych przez Dyrektora Artystycznego (osoba opisująca obrazek). Przy tak wielkiej szczegółowości przedstawianych rysunków łatwo można się doczepić i byle pierdoły i zaniżyć wynik komuś kogo się nie zbyt darzy sympatią albo wręcz przeciwnie uznać coś za poprawne naginając zasady. Problem polega na tym, że wedle zasad Dyrektor Artystyczny nie ma prawa ingerować w ocenę sędziów a jego punkty w danej rundzie zależą od tego czy ktokolwiek spełni opisywany warunek. Zatem nie ma znaczenia ile osób to zrobi, ważne aby ten punkt się pojawił choć u jednego z rysujących.
Już powyższy aspekt połączony z bardzo krótkim czasem na rysowanie i wątpliwymi zdolnościami plastycznymi sprawia, że rozgrywka potrafi frustrować. Widać to zarówno u starszych jak i młodszych graczy, przy czym ci drudzy częściej sięgają po ten tytuł. Co prawda oznakowania na pudełku sugerują wiek 12+, ale nie oszukujmy się, to dzieciaki są głównie fanami kalamburów oraz rysowania przeróżnych rzeczy. W takim wypadku tworzenie skomplikowanych postaci z masą dodatków sprawia i systemem oceniania przez kolegę/koleżankę z którym się konkuruje, sprawia że Duplik potrafi w błyskawicznym tempie rodzić konflikty.
Powiedzmy sobie uczciwie - Duplik to nie jest słaba gra tylko przeciętna z nie do końca przemyślana mechaniką przyznawania punktów. Niestety na tle konkurencji wypada blado, żeby nie powiedzieć mizernie. Pierwsze lepsze kalambury niemal ją miażdżą, zaś gry pokoju Nie do pary czy Dixit wręcz grzebią żywcem w bardzo głębokim dole. Całość dobija zdecydowanie zbyt wysoka cena, szybko wyczerpujący i zużywający się bloczek karteczek oraz wyjątkowo mocna ograniczona grywalność. Niestety po kilku podejściach do tej samej karty (zakładając że ktoś w ogóle do tego momentu dotrwał) zapamiętują ją, co jeszcze bardziej zmniejsza nam poziom radości z rozgrywki. Ciężko mi zatem powiedzieć komu ten tytuł mogę polecić. Dal dzieci może być zbyt skomplikowany, zaś dla dorosłych nudny. Najlepiej samemu spróbować aby wyrobić sobie ocenę, ale z pewnością w sklepie nie sięgać po ten tytuł "w ciemno".
Plusy:
* ładne wydanie
* sporo rysunków (dwustronne karty)
* każdy rysunek ma modyfikacje
* w teorii ciekawe założenie mechaniki...
Minusy:
* ..., ale praktyka pokazuje co innego
* chybiony system przyznawania punktów
* szybko się nudzi
* zbyt złożone rysunki
* krótka żywotność
* zbyt mały bloczek
* droga
Ocena - 3/10
W tym momencie zaczynają się prawdziwe problemy, bowiem autor gry chyba z góry założył jakoby ludzie sięgający po tytuły towarzyskie zawsze się uwielbiali i nie byli względem siebie złośliwi. Otóż po upłynięciu wyznaczonego czasu gracze wymieniają się rysunkami i oceniają prace innych wedle kryteriów podanych przez Dyrektora Artystycznego (osoba opisująca obrazek). Przy tak wielkiej szczegółowości przedstawianych rysunków łatwo można się doczepić i byle pierdoły i zaniżyć wynik komuś kogo się nie zbyt darzy sympatią albo wręcz przeciwnie uznać coś za poprawne naginając zasady. Problem polega na tym, że wedle zasad Dyrektor Artystyczny nie ma prawa ingerować w ocenę sędziów a jego punkty w danej rundzie zależą od tego czy ktokolwiek spełni opisywany warunek. Zatem nie ma znaczenia ile osób to zrobi, ważne aby ten punkt się pojawił choć u jednego z rysujących.
Już powyższy aspekt połączony z bardzo krótkim czasem na rysowanie i wątpliwymi zdolnościami plastycznymi sprawia, że rozgrywka potrafi frustrować. Widać to zarówno u starszych jak i młodszych graczy, przy czym ci drudzy częściej sięgają po ten tytuł. Co prawda oznakowania na pudełku sugerują wiek 12+, ale nie oszukujmy się, to dzieciaki są głównie fanami kalamburów oraz rysowania przeróżnych rzeczy. W takim wypadku tworzenie skomplikowanych postaci z masą dodatków sprawia i systemem oceniania przez kolegę/koleżankę z którym się konkuruje, sprawia że Duplik potrafi w błyskawicznym tempie rodzić konflikty.
Powiedzmy sobie uczciwie - Duplik to nie jest słaba gra tylko przeciętna z nie do końca przemyślana mechaniką przyznawania punktów. Niestety na tle konkurencji wypada blado, żeby nie powiedzieć mizernie. Pierwsze lepsze kalambury niemal ją miażdżą, zaś gry pokoju Nie do pary czy Dixit wręcz grzebią żywcem w bardzo głębokim dole. Całość dobija zdecydowanie zbyt wysoka cena, szybko wyczerpujący i zużywający się bloczek karteczek oraz wyjątkowo mocna ograniczona grywalność. Niestety po kilku podejściach do tej samej karty (zakładając że ktoś w ogóle do tego momentu dotrwał) zapamiętują ją, co jeszcze bardziej zmniejsza nam poziom radości z rozgrywki. Ciężko mi zatem powiedzieć komu ten tytuł mogę polecić. Dal dzieci może być zbyt skomplikowany, zaś dla dorosłych nudny. Najlepiej samemu spróbować aby wyrobić sobie ocenę, ale z pewnością w sklepie nie sięgać po ten tytuł "w ciemno".
Plusy:
* ładne wydanie
* sporo rysunków (dwustronne karty)
* każdy rysunek ma modyfikacje
* w teorii ciekawe założenie mechaniki...
Minusy:
* ..., ale praktyka pokazuje co innego
* chybiony system przyznawania punktów
* szybko się nudzi
* zbyt złożone rysunki
* krótka żywotność
* zbyt mały bloczek
* droga
Ocena - 3/10